Kathelijn Vervarcke, leerkrachte Nederlands bij Athena Oostende, heeft een boek geschreven. Of liever, haar leerlingen hebben met ‘Net niet kinderen’ een boek geschreven.
Daarin willen ze niet alleen het beeld rechtzetten als zou de kwaliteit van ons onderwijs erop achteruit gaan, ze spreken ook ronduit over wat hen bezighoudt, over de hinderpalen die ze tegen komen op hun pad naar volwassenheid.

Het is een openhartig boek geworden, voor een heel groot stuk te wijten aan het traject dat aan dit boek voorafging. Want het is een mooi staaltje van hoe je in het hedendaagse onderwijslandschap toch met je leerlingen op pad kan gaan, hoe je grenzen kan verleggen en dat ondanks de toenemende complexiteit van ons onderwijslandschap.

Het is tegelijk hoopgevend, want het toont dat er wel nog veel mogelijk is, ondanks alle pessimisme die vaak rondwaart.

Toen een aantal van haar collega’s kopje onder gingen in het onderwijs, was dat voor Kathelijn het signaal om een en ander van zich af te schrijven. En dus kroop ze in de pen.

Om het te hebben over de zogezegde achteruitgang van het onderwijs, over de problemen die haar job als geëngageerde leerkracht nodeloos moeilijk maken, over hoe zaligmakend het zou zijn mocht af en toe het gezond verstand zegevieren.

Het knappe is echter dat Kathelijn haar schrijfsels niet zomaar in de boekenkast legde, maar er actief mee aan de slag ging. Ze ging erover in debat met haar leerlingen en trok het gesprek open naar onderwerpen als faalangst, prestatiedruk en zoveel meer. Ze voerden er samen geanimeerde gesprekken over en het tweede deel van de publicatie is dan ook een weerslag van die debatten. In het derde deel gingen de jongeren zelf aan de slag, daar werd hun schrijftalent geprikkeld en ontwikkeld. En krijgen we mooie dingen te zien.

Op die manier is Net Niet Kinderen een uniek tijdportret geworden van hoe jongeren anno 2023 in het leven staan. Met hun kwetsbaarheden, maar ook met hun mogelijkheden om zich te uiten op hun manier. Toen we met het Streekfonds de boekvoorstelling in Oostende bijwoonden, dan konden we alleen maar bewondering hebben voor de sterke getuigenissen van die veelbelovende jongeren.

Proficiat Kathelijn, proficiat jongeren.
Blij dat we een dergelijk project mochten ondersteunen met Een Hart voor West-Vlaanderen.