Drempel laag, lat hoog

Het is met passie en tegelijkertijd grote bescheidenheid dat Noël Ramon ons meeneemt doorheen de gebouwen van ‘zijn’ vzw Integraal. In de Brugse binnenstad, in de schaduw van de site van de zusters Maricollen en het Technisch Instituut Heilige Familie runt hij er op bijna 80-jarige leeftijd met een ploeg vrijwilligers een huiswerkhuis voor kansarmen en anderstaligen.

“In 1999 al kregen we de kans om in een pand van de zusters Maricollen onze werking uit te bouwen. Intussen komen er meer dan 100 nationaliteiten bij ons op bezoek, bereiken we jaarlijks 200 tot 300 anderstalige volwassenen en begeleiden we meer dan 100 jongeren en jongvolwassenen.”

Vzw Integraal is dan ook meer dan enkel een huiswerkhuis.
Intussen worden er ook OKAN-klassen aangeboden, gaan er interreligieuze dialooggesprekken door, organiseert de vzw er zomerklassen of begeleidt het Oekraïense vluchtelingen.
“We zijn eigenlijk altijd pioniers geweest. Toen niemand al van huiswerkbegeleiding gehoord had, waren wij er al mee bezig. En dat geldt ook voor de andere functies die we hier uitbouwden. Hoe dat komt? Omdat we altijd al heel analytisch en pragmatisch geweest zijn.

Altijd stellen we ons dezelfde vragen: eerst wat de noden van onze doelgroep zijn, vervolgens welke antwoorden wij kunnen geven om die noden te lenigen.”

“Daarbij is onze erg uitgebreide vrijwilligersgroep van goudwaarde. Zij zorgen ervoor dat we altijd snel kunnen schakelen. En dat is soms nodig. Als iemand nu vraagt om de Nederlandse taal aan te leren, dan kunnen we hem toch moeilijk zeggen dat hij zes maanden moet wachten tot er een nieuwe cursus start? We willen de drempel laag houden om bij ons langs te komen, maar tegelijk de lat erg hoog leggen voor de mensen die we begeleiden. En dan moet je dat zelf ook waar kunnen maken als organisatie.”

“We hebben niet genoeg middelen om mensen regulier tewerk te stellen, onze vrijwilligers ontvangen zelfs geen vrijwilligersvergoeding. Dat is soms niet evident werken, maar het houdt je organisatie wel heel scherp en zorgt ervoor dat je altijd heel snel en onafhankelijk kan schakelen.”

Die 200-koppige vrijwilligersploeg draaiende houden en steeds weer nieuw bloed aantrekken, dat vraagt natuurlijk een inspanning.

“Wij investeren in onze ploeg. Zo geven we hen elke 14 dagen een toelichting en bieden we hen ook opleidingen aan zodat ze mee blijven op de digitale snelweg. En dat loont.”

Noël is dankbaar dat het Streekfonds er ook voor dit soort organisaties is.

“Het is voor initiatieven als de onze niet altijd evident om de weg te vinden in de vijver van subsidiemogelijkheden. Je moet soms al een echte professional zijn om te weten waar je welke middelen kan rapen. Net daarom is de aanpak van het Streekfonds verfrissend: zij gaan net als ons ook altijd uit van de nood en zoeken naar oplossingen.
Heel no nonsense met de doelgroep die centraal staat.”

“Bovendien laten zij het toe om met methodieken te experimenteren. Wij hebben al vaak giften ontvangen van serviceclubs en zijn daar erg dankbaar voor. Maar vaak vragen zij heel tastbare en zichtbare projecten, zoals de inrichting van een nieuwe klas of de aankoop van een smartboard. Als dat dan eens niet moet, dan brengt dat rust.”

Uiteraard is Noël als een goede bestuurder bezig met de toekomst, voor als hij er binnen een enkele jaren niet meer is. En dan worstelt hij wel met de manier waarop er nu vaak gesubsidieerd wordt.

“Ik merk dat er steeds meer aandacht gaat naar projectsubsidies en minder aandacht is voor de lange termijn. En dat wringt soms. Ik wil onze organisatie een duurzame toekomst geven, maar lange termijn financiële zekerheid hebben we nooit. Mochten er ook op dat vlak nieuwe beheersmodellen kunnen ontstaan, dan zou ik dat alleen maar toejuichen…”